Sofia Kioroglou's musings
Θυμάμαι το φως σου.
Σε έλουζε μακάρια.
Μάλλον κάποιον Άγγελο κοιτούσες.
Δυό μάτια πολυέλαιοι έκαιγαν το ΤΩΡΑ
σαν αστραπές στιγμιότυπα
σκηνές η ζωή ενός λεπτού.
Κοιτούσες αλλού
μα εγώ σου φώναζα ”Μην φύγεις”.
Δεν άκουγες…
Τα λόγια που δεν μπόρεσες να μου πεις
ακόμη ψελλίζω μονάχη
μπροστά σε μια φωτογραφία
ελπίζοντας να ανταμωθούμε πάλι.
© Sofia Kioroglou
You can also read my poem at http://www.poemhunter.com/poem/-10643/
σε ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου. Σήμερα είχαμε τα σαράντα. Καλό παράδεισο σε όλους μας. ΟΙ αναρτήσεις σου είναι πολύ ενδιαφέρουσες. Χαίρομαι που μέσα στο wordpress έχω συναντήσει τόσο ενδιαφέροντα άτομα.
LikeLike
Σε ευχαριστώ καλή μου. Ο Θεός μαζί σου!
LikeLike
Και γω γλυκούλα μου. Καλή αυριανή!
LikeLike
First time that I remember, although your name seems very familiar so I’ve probably been here before. Or if you took any of the WordPress classes, maybe I saw you there. I went to seminary for my master’s degree and took Greek there as an elective. My roommate and I also used the alphabet phonetically to write notes to each other (English sounds, Greek letters, ha). I loved it but gradually lost it since I never had much chance to practice after graduation.
Notes from my personal diary 
Leave a Reply